ശ്രീകണ്ഠേശ്വരന്റെ മുണ്ടുകളും മരവുരിയും

ദിവ്യം കിഞ്ചന വെള്ളമുണ്ടൊരു മുറിസ്സോമന്‍ കറുപ്പും ഗളേ
കണ്ടാല്‍ നല്ലടയാളമുള്ള കരമുണ്ടെട്ടല്ലഹോ പിന്നെയും
തോലെന്യേ തുണിയില്ല തെല്ലുമരയില്‍ കേളേറ്റുമാനൂരെഴും
പോറ്റീ! നിന്റെ ചരിത്രമദ്ഭുതമഹോ! ഭര്‍ഗ്ഗായ തുഭ്യം നമഃ
– ചങ്ങനാശ്ശേരി രവിവര്‍മ്മത്തമ്പുരാന്‍

കണ്ഠേ നല്ല കറുപ്പുമുണ്ടൊരു മുറിസ്സോമന്‍ ജടാന്തസ്ഥലേ
പണ്ടേയുള്ളൊരു വെള്ളമുണ്ടു തലയില്‍ കണ്ടാലതും വിസ്മയം
ഉണ്ടേ നിങ്കലൊരെട്ടു നല്ല കരമുണ്ടെന്നല്ല രുദ്രാവലീ
ശ്രീകണ്ഠേശ്വര, പിന്നെയും വെറുതെ നീ തോല്‍മുണ്ടുടുത്തീടൊലാ.
– വെണ്‍മണി മഹന്‍ നമ്പൂതിരിപ്പാട്‌

ഏറ്റുമാനൂരപ്പനെ സ്തുതിച്ച് ചങ്ങനാശ്ശേരി രവിവര്‍മ്മത്തമ്പുരാന്‍ എഴുതിയ പദ്യത്തില്‍നിന്നും ആശയമെടുത്ത് വെണ്‍മണി
മഹന്‍ നമ്പൂതിരിപ്പാട്‌  പരാവര്‍ത്തനം ചെയ്തതാണ് എന്നും കേട്ടിട്ടുണ്ട്.

ശിവന്റെ കഴുത്തിലെ കാളകൂടവിഷത്തിന്റെ കറുപ്പ്, ജടയിലെ ചന്ദ്രക്കല (സോമന്റെ മുറി/കഷണം), തലയില്‍ വസിക്കുന്ന ഗംഗ, ശിവന്റെ എട്ടു* കൈകള്‍ എന്നിവ ‘ഉണ്ട്’ എന്നതിനെ ആലങ്കാരികമായി മുന്‍വാക്കിനോടുചേര്‍ത്ത് ‘മുണ്ട്’ എന്ന് ഈ പദ്യത്തില്‍ ദ്യോതിപ്പിക്കുന്നു.

അതായത് കറുപ്പുമുണ്ട്, ഒരു സോമന്‍മുറി**, വെള്ളമുണ്ട്, എട്ടു കരമുണ്ട് – ഇത്രയും ‘മുണ്ടുകള്‍’ സ്വന്തമായുള്ള ശ്രീകണ്ഠേശ്വര, ഇത്രയൊക്കെയുണ്ടായിട്ടും നീ വെറുമൊരു തോല്‍മുണ്ട് (മരവുരി) ഉടുത്തു നടക്കരുത്, പ്ലീസ്!

*ശിവന് രണ്ട്, നാല്, എട്ട്, പത്ത് എന്നിങ്ങനെ കൈകള്‍ ഉള്ളതായി പറയപ്പെടുന്നു.

**മുറി എന്നാല്‍ സ്ത്രീകള്‍ ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന ഒരു വസ്ത്രം എന്നര്‍ത്ഥമുണ്ടെന്നു തോന്നുന്നു.

വെണ്മണിക്കവികളിലെ  വെണ്‍മണി മഹന്‍ നമ്പൂതിരിപ്പാടിന്റെ പദ്യം സ്കൂളില്‍ പഠിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇതിലെ ‘മുണ്ട്’ പ്രയോഗം അന്നേ നന്നേ ബോധിച്ചിരുന്നു. അതിനുശേഷം ഈ പദ്യം അവസാനവരിയൊഴികെ മറന്നുപോയിരുന്നു. ഗൂഗിള്‍ സേര്‍ച്ച്‌ വഴി  അക്ഷരശ്ലോകം ബ്ലോഗില്‍ നിന്നും വീണ്ടും അത് തരപ്പെട്ടു!